پریشانی ز احسان، بحر بی پایان نمی بیند از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1470

1 آن طایر قدسم که چکد خون ز صفیرم با درد و غم عشق سرشتند خمیرم

2 مرغان اولی الاجنحه گردند خروشان چون بال گشاید ز سر سدره صفیرم

1 هرگز نرسد رشحهٔ کامی به لب ما گردون کر و لال است زبان طلب ما

2 ما همره بختیم و تو همسایه خورشید ساکن نتوان کرد به کافور، تب ما

1 غیر، نفی غیرت یکتای بی همتاستی نقش لا در چشم وحدت بین من الاستی

2 فرقهٔ اشراقیان و زمرهٔ مشائیان غوطه در حیرت زدند، این چشمه حیرت زاستی