شتابان از جهان چون برق رفتن از حزین لاهیجی غزل 68

1 شتابان از جهان چون برق رفتن خوش بود ما را که از داغ عزیزان نعل بر آتش بود ما را

2 گریبان را به دست عقل دادن نیست دانایی درین وادی جنونی تا گریبانکش بود ما را

3 لب تفسیده را چون خضر تنهاتر نمی سازم که آب زندگی بی دوستان آتش بود ما را

4 کتان طاقتی از رشتهٔ جان سخت تر باید که تاب دیدن آن عارض مهوش بود ما را

5 حزین از باغ دل روییده گر نخل تمنّایی خیال جلوهٔ آن شعلهٔ سرکش بود ما را