روی چون ماه آسمان داری از انوری ابیوردی غزل 284

1 روی چون ماه آسمان داری قد چون سرو بوستان داری

2 دل تو داری غلط همی گویم نه به جان و سرت که جان داری

3 در میان دلی و خواهی بود خویش را چند بر کران داری

4 راز من در غمت چو پیدا شد روی تا کی ز من نهان داری

5 گر نهانی و بی‌وفا چه عجب جانی و عادت جهان داری

6 از غمت روی بر زمین دارم وز جفا سر بر آسمان داری

7 چند ازین گرچه برگ این دارم چند از آن گرچه جای آن داری

8 چون گرانی همی بخواهی برد سر چه بر انوری گران داری