گلگون سرشک، گرم جولانی از حزین لاهیجی رباعی 1159

1 باشد رگ هر برگ چمن، دام هوس‌ها رشک است به آزادی مرغان قفس‌ها

2 کوتاهی پرواز بود لازم هستی پیچیده به بال و پر ما، تار نفس‌ها

1 مژده یاران که ازین منزل ویران رفتم رستم از جسم گران، از پی جانان رفتم

2 ای هزاران هوادار نفیری بزنید جستم از قید قفس، سوی گلستان رفتم

1 شد جان و هوش و صبر و خرد را ز کار دست مشکل دهد دگر به هم این هر چهار دست

2 دست ای سبو مکش ز حریفان درین خمار تا عهد کهنه تازه نمایم بیار دست