گلگون سرشک، گرم جولانی کرد از حزین لاهیجی رباعی 1159

1 خداوندا تسلی کن، دل امّیدواران را به الفت آشتی ده، آن قرار بی‌قراران را

2 غم دیرینه دارد الفتی با چشم گریانم شراب کهنه مشتاق است، ابر نوبهاران را

1 ای شور خیالت، نمک زخم جگرها مجنون بیابان سراغ تو، نظرها

2 بی عشق ز دل ها نرود ریشهٔ غفلت خورشید بر آرد رگ خامی، ز ثمرها

1 زین ششدرم چو بال فشانی دهد گشاد این هفت قله را، چو غباری دهم به باد

2 بر سدره روح قدسی من آشیان کند این دخمه را نهم به سر گور کیقباد