1 غنچه گلبن مقصود زمان رفت بر باد فنا تا خندید

2 صرصر حادثه چون برگ خزان دفتر هستیش از هم پاشید

3 کرد خون در دل مرغان چمن مرگ ازین غنچه نورسته که چید

4 داشت آن مرغ بهشتی دل دل شوق گلزار بهشت جاوید

5 زد پروبالی و از باغ جهان بسوی گلشن فردوس پرید

6 چون ازین باغ ز بیداد اجل در گلستان بقا رخت کشید

7 گفت تاریخ وفاتش مشتاق حیف از آن نوبر نخل امید