رخ تو آتش و زلف تو دود است از فایز بیتی‌ 29

1 خداوندا جوانیم به سر رفت درخت شادکامی بی ثمر رفت

2 درخت شادکامی عمر فایز سر شام آمد و بانگ سحر رفت

1 بهار آمد زمین فیروزه‌گون شد به عزم سیر، دلدارم برون شد

2 به گل‌چیدن درآمد یار فایز همه گل‌ها ز خجلت سرنگون شد

1 مرا این زندگی از بوی یار است وگرنه جان بدین پیکر چه کارست؟

2 کنون که هست فایز زنده ز آنست دو چشم و دل به راه انتظار است