برخیز نگارا از حکیم نزاری قهستانی غزل 1265

1 برخیز نگارا و برافروز چراغی بر سوز بخوری ز پی ضعف دماغی

2 بفرست به خم خانه و جامی دو طلب کن گر بایدت از روح امین ساخت اُلاغی

3 دانی که چه گفتم به اشارت سبک و چست باشد مگرت این قدر ادراک بلاغی

4 بشتاب و مهم دان و مکن هیچ تغافل زنهار که این حد نکنی حمل به لاغی

5 پس بزم بیارای و طلب کن حُرَفا را مِن بعد که حاصل شد ازین کار فراغی

6 یک رنگ شو ای یار و خجالت مبر ای دوست طاووس محال است که سازی ز کلاغی

7 ار صاف شوی تو به سفیدی کبوتر هرگز نتوان برد برون گونه زاغی

8 می خور ثمر پند نزاری به غنیمت چون کرد حوالت به تو آراسته باغی