خیزیم و ره قافلهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 61

1 هر دل که خبردار شد از اسرارش گر نور بود سوخته شد در نارش

2 گر شبه سلامتی کسی را بینی زان است که او بی خبر است از کارش

1 ای از ره لطف راعی هر رَمه تو مقصود جهانیان زهر دمدمه تو

2 جز تو همه هر چه هست تشویش ره است ما را زهمه باز رهان ای همه تو

1 هر چند که روشنی فزاید خورشید در دیدهٔ خفّاش نیاید خورشید

2 دل طاقت نور تو کجا دارد پس آنجای که خفاش نماید خورشید