ای ز رویت ماه را صدگونه از امیرعلیشیر نوایی غزل 35

1 ای ز رویت ماه را صدگونه تاب مه مگو باشد سخن در آفتاب

2 غیر در کویت عذابم می کند هیچکس نشنیده در جنت عذاب

3 تا ندیدم خواب در چشمم ز اشک چشمرا اکنون نمی بینم به خواب

4 در تن خاکی است از لعل تو جوش خاک را در جوش می آرد شراب

5 چون خیال دیدن رویت کنم در دل افتد ضعف از بس اضطراب

6 پیر دیر و مغبچه مستم کنند خوش دلم در میکده از شیخ و شاب

7 فانیا در قطع وادیهای عشق از جگر باید غذا وز دیده آب