ساکنانی که قدم از حکیم نزاری قهستانی غزل 535

1 هیچت افتد که به ما بر گذری وز سرِ لطف به ما در نگری

2 می توانی که دلم دریابی بهترک زین غم کارم بخوری

1 ای دیده را به دیدنِ رویت قرارِ دل گه در میانِ جانی و گه در کنارِ دل

2 دل را چه حّدِ آن که به جانی سخن کند در جست وجویِ وصلِ تو شد جان نثارِ دل

1 الغیاث از هم‌نشینان خیال‌آمیزی من شادی رویِ سحرخیزان شب‌خون‌ریزِ من

2 بی‌ دل‌آرامی که هر دم بر کفم جا می‌نهد بیش آرامی نگیرد طبعِ شورانگیزِ من