رمیدی از خداوندان از اقبال لاهوری پیام مشرق 150

1 نه من بر مرکب ختلی سوارم نه از وابستگان شهریارم

2 مرا ای همنشین دولت همین بس چوکاوم سینه را لعلی بر آرم

1 تو دانی که بازان ز یک جوهرند دل شیر دارند و مشت پرند

2 نکو شیوه و پخته تدبیر باش جسور و غیور و کلان گیر باش

1 نیست در خشک و تر بیشهٔ من کوتاهی چوب هر نخل که منبر نشود دارکنم

2 راه شب چون مهر عالمتاب زد گریهٔ من بر رخ گل ، آب زد

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران