1 یاد ایامی که دروی صاحب صاحبقران گاهگاهی التفاتی سوی چاکر داشتی

2 حاتم ثانی جلال ملک و دین کان کرم آنکه هر روزم ز روز رفته بهتر داشتی

3 گر هزاران غم رسیدی بر دل ابن یمین از دلش یکیک بدست مکرمت برداشتی

4 بیگنه با من ندانم تا شرنگ افشان چراست آنکه گفتاری بشیرینی چو شکر داشتی

5 از رهی بد خدمتیی چون نیامد در وجود تا ز طبع نازک او چشم کیفر داشتی

6 پس چرا از سایه لطف خودم محروم داشت آنکه با من صفوت خورشید خاور داشتی

7 کی چو من عیسی دمی کردی درینمنزل مقام گر ببودی اش خری یا اجره خر داشتی