یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم از رهی معیری غزل 2

1 یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم در میان لاله و گل آشیانی داشتم

2 گرد آن شمع طرب می‌سوختم پروانه‌وار پای آن سرو روان اشک روانی داشتم

3 آتشم بر جان ولی از شکوه لب خاموش بود عشق را از اشک حسرت ترجمانی داشتم

4 چون سرشک از شوق بودم خاکبوس درگهی چون غبار از شکر سر بر آستانی داشتم

5 در خزان با سرو و نسرینم بهاری تازه بود در زمین با ماه و پروین آسمانی داشتم

6 درد بی‌عشقی ز جانم برده طاقت ورنه من داشتم آرام تا آرام جانی داشتم

7 بلبل طبعم رهی باشد ز تنهایی خموش نغمه‌ها بودی مرا تا همزبانی داشتم