با یاد خدا باش، بهر جای که هستی
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
1 با یاد خدا باش، بهر جای که هستی بی یار نگویم بتو هشیار، که مستی
2 در صومعه رفتی بصفا، وقت تو خوش باد! زنهار! که در صومعه خود را نپرستی
3 آخر چه فتادت که درین راه خطرناک جامی نچشیدی و دو صد جام شکستی؟
4 ای دوست، بگو راست که :احوال تو چونست؟ در مکتب شادی ز چه رو در عبسستی؟
5 باری چه رسیدت، که درین غایت مقصود عشاق رسیدند و تو در بار نشستی؟
6 مرغان همه بر ذروه کهسار رسیدند احوال تو چون شد که میان قفسستی؟
7 ای محتسب، آخر دل ما بیش میآزار تو محتسب راه نه، میر عسستی
8 در بادیه هجر بماندم شب تاریک فریاد رس، ای دوست، که فریاد رسستی
9 قاسم همه در حال تو حیران شده، تا کی در نعره و آشوب بسان جرسستی؟