صدهزار افسوس از هاتف اصفهانی دیوان اشعار 35

1 صدهزار افسوس از فخر زمان زینت که بود زیور این بوستان و زینت این گلستان

2 صد هزاران حیف از آن سرو سهی قامت که بود قامتش سرو سهی بالای بستان جهان

3 دری برج خدارت در درج احتجاب شد دریغا در زمین پنهان ز جور آسمان

4 شمع خلوتخانهٔ آل پیمبر کز رخش داشت نور آن خاندان و روشنی آن دودمان

5 الغرض چون آن بهشتی پیکر حوری سرشت شد ازین غمخانه سوی قصر حورالعین روان

6 خامهٔ هاتف پی تاریخ فوت او نوشت آه زینت رفت از دنیا به گلزار جنان