1 نظم راوان چو آب روان سینه را به است شعر روان زجان و روان گداخته است

2 نادان چه داند آنکه سخندان به گاه نظم جان را گداخته است و از آن شعر ساخته است

3 در گوش عاشقان سخن و قول شاعران خوشتر ز بانگ بلبل و آواز فاخته است

4 مدخل که حق نظم نداند شناختن مقدار شعر و قدر ثنا کی شناخته است

5 من دانم از طریق هجا کینه آختن رایض دراین طریق بسی کینه آخته است