رندی که پا برون نهد از امیرعلیشیر نوایی غزل 259

1 رندی که پا برون نهد از دیر سرخوشان هست از علوشان برهش فرق سرکشان

2 مجنون وشان وصل کجا زانکه پا نهند با صد هراس و بیم به کوی پریوشان

3 خوش آنکه شد ز دنی و عقبی به میکده دامن کشان ازین و ازان آستین فشان

4 چون در کشید یکدو قدح وانگهش نماند نی از می و نه میکده نی از خودش نشان

5 مخفی است سر کار ازان شد دلیل جهل بر اهل بحث و مدرسه دعوی علمشان

6 روح الله اش ز طارم مهرست جرعه خواه بر بام دیر پیر مغان بین قدح کشان

7 فانی براه فقر و فنا خاک اگر شوی بالای چرخ جای کنی از علوشان