رندی و برناپیشه‌ای میر از همام تبریزی غزل 57

1 رندی و برناپیشه‌ای میر مغان را می‌رسد از تن نیاید ھیچ کار این شیوه جان را می رسد

2 در بی‌نوایی عاشقی رندان خوشدل را رسد با فقر دایم تازگی سرو جوان را می‌رسد

3 در عشق جانان یافت جان از گوهر معنی نشان بخشیده خورشید دان لعلی که کان را می‌رسد

4 از عشق در صاحب نظر بینم نه در خامان اثر دل دارد از معنی خبر دعوی زبان را می‌رسد

5 خورشید را گو دم مزن بنشین به جای خویشتن در ملک جانان سلطنت جان جهان را می‌رسد

6 وقت سحر اوصاف گل از لهجه بلبل شنو کافسانۀ شیرین لبان شیرین زبان را می‌رسد

7 دایم حدیث دلبران گوید همام مهربان کاین گفت و گوی شاهدان شیرین لبان را می‌رسد