رندیم و عاشقیم و جهان سوز و جامه چاک
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 رندیم و عاشقیم و جهان سوز و جامه چاک با دولت غم تو ز فکر جهان چه باک؟
2 بی باک می رود دل ما در ره فنا چون شوق غالبست، چه اندیشه از هلاک؟
3 جان مست حیرتست، که حسنیست دلفریب دل غرق مستیست، که عشقیست خشمناک
4 صد لاله زار عشق ز خاکسترم دمید تا سوختم ز آتش سودای یار پاک
5 بعد از وفات من چو بخاکم گذر کنی بیرون کنم بهجر تو سر از درون خاک
6 مستان جام عشق تو بودند عقل و دین زان پیشتر که باده و انگور بود و تاک
7 قاسم ببوی مهر تو زنده است در جهان یا غایة الامانی، یا مهجتی فداک »!