رندان که عزم سیر از امیرعلیشیر نوایی غزل 137

1 رندان که عزم سیر به کوی مغان کنند دین بهر می و چو مغبچه جوید چنان کنند

2 ایمان چو باختند بزنار زلف او آنگه سبک نشاط به رطل گران کنند

3 سرخوش چو بهر عیش کله گوشه بشکنند نقل طرب ز انجم هفت آسمان کنند

4 می از سفال دیر چو مستانه در کشند خورشید زرنگار سپهرش کمان کنند

5 باده خور تا زنده ای کز بعد مردن روزگار خانه نسیان به مهجوران خاکی میکشد

6 فانی آنکس را فنا باشد مسلم کو به دهر درد و داغ عشقبازی را به پاکی میکشد