1 پرده بگشا ز روی چون مه خویش که بجانم ز بخت گمره خویش

2 میکشد سرو، پیش بالایت شرمساری ز قد کوته خویش

1 بیا ای از خط سبزت هزاران داغ بر دل‌ها مرو کز اشک مشتاقان به خون آغشته منزل‌ها

2 به تقصیر وفا عیبم مکن، کز آب چشم من هنوز اندر رهت تخم وفا می‌روید از گل‌ها

1 شبی که کوی تو ما را مقام خواهد بود زمانه تابع و گردون بکام خواهد بود

2 زوال دولت پیر مغان مجو ای شیخ که ظل عالی او مستدام خواهد بود