رمضان میرسد اینک از حکیم نزاری قهستانی غزل 168

1 رمضان میرسد اینک دهم شعبان است می بیارید و بنوشید که برغندان است

2 ور بمانیم به روزی که نشاید خوردن ساقیا باده بگردان که فلک گردان است

3 آن گه از صحبت نا اهل توان رست که می آشکارا بخورندی که چه خوش دوران است

4 راستی مجلس با مشغله بی ترتیب گر بهشت است به نزدیک خرد زندان است

5 باده پنهان خور و از عربده جویان بگریز گوشه ای گیر که عیشی به فراغت آن است

6 گرت از رفتن و آوردن می باری هست سهل باشد که نه دردی است که بی درمان است

7 من به نوک مژه نقبی بزنم تا سر خم خم هم سایه که در زیر زمین پنهان است

8 من کی از ماه قدر دست بردارم یک ماه که میان من و او صحبت جانا جان است

9 نکند توبه نزاری و اگر نیز کند شیشة توبه که بر سنگ زنند آسان است