1 رهی به گونه چون لاله برگ غره مباش که روزگارش چون شنبلید گرداند

2 گرت به فر جوانی امیدواری‌هاست جهان پیر ترا ناامید گرداند

3 گر از دمیدن موی سپید بر سر خلق زمانه آیت پیری پدید گرداند

4 دریغ و درد که مویی نماند بر سر من که روزگار به پیری سپید گرداند