رهی به گونه چون لاله برگ غره مباش
1
رهی به گونه چون لاله برگ غره مباش
که روزگارش چون شنبلید گرداند
2
گرت به فر جوانی امیدواریهاست
جهان پیر ترا ناامید گرداند
3
گر از دمیدن موی سپید بر سر خلق
زمانه آیت پیری پدید گرداند
4
دریغ و درد که مویی نماند بر سر من
که روزگار به پیری سپید گرداند