رابعه گفتی که از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 91

1 رابعه گفتی که ای دانای راز دشمنان را کار دنیا می‌بساز

2 دوستان را آخرت ده بردوام زانک من زین کار آزادم مدام

3 گر ز دنیا و آخرت مفلس شوم کم غمم گر یک دمت مونس شوم

4 بس بود این مفلسی از تو مرا زانک دایم تو بسی از تو مرا

5 گر بسوی هر دو عالم بنگرم یا به جز تو هیچ خواهم، کافرم

6 هرکرا او هست، کل او را بود هفت دریا زیر پل او را بود

7 هرچ بود و هست و خواهد بود نیز مثل دارد، جز خداوند عزیز

8 هرچ را جویی جزو یابی نظیر اوست دایم بی‌نظیر وناگزیر