فرو مایه چون سیر از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 89

1 یکی بی‌جان و بی‌تن ابلق اسپی کو نفرساید به کوه و دشت و دریا بر همی تازد که ناساید

2 سواران گر بفرسایند اسپان را به رنج اندر یکی اسپی است این کو مر سواران را بفرساید

1 نبینی بر درخت این جهان بار مگر هشیار مرد، ای مرد هشیار

2 درخت این جهان را سوی دانا خردمند است بار و بی‌خرد خار

1 چونکه نکو ننگری جهان چون شد؟ خیر و صلاح از جهان جهان چون شد؟

2 هیچ دگرگون نشد جهان جهان سیرت خلق جهان دگرگون شد