قبله گاها! ابوی از قائم مقام فراهانی منشآت 117

1 صاحبا ای که به میدان سخن دانی چون تو یک مرد ندیدم که سوار آید

2 به هنر فخر نمایند و تو آن ذاتی که هنر را به وجود تو فخار آید

1 زاهد چه بلائی تو که این رشته تسبیح از دست تو سوراخ به سوراخ گریزد

2 خلق ار همه دنبال تو افتند عجب نیست یک بره ندیدم که ز سلاخ گریزد

1 نارنج و بنفشه بر طبق نه منقل بگذار در شبستان

2 وان پرده بگوی تا به یک بار زحمت ببرد زپیش مستان