1 «ستة ایام » گفت و «سبع سماوات » «ثم علی العرش استوا» است نهایات

2 حضرت حق را عروش نامتناهیست فاش بگویم عروش جمله ذرات

1 دلم از عشق تو مستست و جان مست جهان مست و زمین مست، آسمان مست

2 همه عالم خرابات تو آمد جهان اندر جهان اندر جهان مست

1 گر دردمند گردد دل، دولتی عظیمست چون دردمند او شد، دل بعد از آن سلیمست

2 در راه عشق و وحدت حیرانی است و حیرت امید در نگنجد، چه جای ترس و بیمست؟