روان پرسیدار از ملک‌الشعرا بهار منظومه‌ 72

1 دل من خواهی ای ترک و ندانی که خطاست از چو من عاشق دلباخته جان باید خواست

2 دل من خواهی و پاداش مرا بوسه دهی هرکه زینسان دل من خواهد بدهم که رواست

1 هر حلقه که در آن زلف دوتاست دام دگری بهر دل ماست

2 بیماری ماست زان چشم دژم تنهایی ما زآن زلف دوتاست

1 شکست دستی کز خامه بی‌نگار آورد نگارها ز سرکلک زرنگار آورد

2 شکست دستی کاندر پرند روم و طراز هزار سحر مبین هردم آشکار آورد