ریزد از هر حلقهٔ آن زلف از جویای تبریزی غزل 393

1 ریزد از هر حلقهٔ آن زلف عنبر بار کج صاف کیفیت به رنگ ساغر سرشار کج

2 ای که با قد دو تا مست شراب غفلتی خواب راحت می کنی در سایهٔ دیوار کج

3 مستی چشم تو از کج کج نگاهی ظاهر است زود رسوا می شود می نوش از رفتار کج

4 از رعونت مرد را نقصان به مردی می رسد زودتر گردد جدا از فرق سر دستار کج

5 کی رود از خاطرم مژگان بر گردیده اش چون توان کردن رها دامان دل زین خار کج

6 گوئیا ماریست جویا پاسبان گنج حسن بر کنار عارض او زلف عنبر بار کج