1 شاعران بینوا خوانند شعر با نوا وز نوای شعرشان افزون نمی گردد نوا

2 طوطیانه گفت و نتوانند جز آموخته عندلیبم من که هر ساعت دگر سازم نوا

3 اندران معنی که گوید بدهم انصاف سخن پادشاهم بر سخن جایز نباشد پادشا

4 باطلی گر حق کنم عالم مرا گردد مقر ور حقی باطل کنم منکر نگردد کس مرا

5 گوهر اردر زیر پا آرم کنم سنگ سیاه خاک اگر در دست گیرم سازم از وی کیمیا

6 گر هجا گویم رمد از پیش من دیو سپید ور غزل خوانم مرا منقاد گردد اژدها

7 کس مرا نشناسد و بیگانه رویم نزد خلق زآنکه در گیتی ز بی جنسی ندارم آشنا