1 شاعران بینوا خوانند شعر با نوا وز نوای شعرشان افزون نمی‌گردد نوا

2 طوطی‌اند و گفت نتوانند جز آموخته عندلیبم من که هر ساعت دگر سازم نوا

3 اندر آن معنی که گویم بدهم انصاف سخن پادشاهم بر سخن، ظالم نشاید پادشا

4 باطلی گر حق کنم عالم مرا گردد مقر ور حقی باطل کنم منکر نگردد کس مرا

5 گوهر ار در زیر پای آرم کنم سنگ سیاه خاک اگر در دست گیرم سازم از وی کیمیا

6 گر هجا گویم رمد از پیش من دیو سپید ور غزل خوانم مرا منقاد گردد اژدها

7 کس مرا نشناسد و بیگانه رویم نزد خلق زانکه در گیتی ز بی‌جنسی ندارم آشنا