خوش آن رندی که مینا را به ساغر می کند خالی
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 خوش آن رندی که مینا را به ساغر می کند خالی دلی از غصهٔ چرخ ستمگر می کند خالی
2 نکویان بیشتر دارند پاس عزت هم را که زر در تاج شاهان جای گوهر می کند خالی
3 تهی از خویش راه جستجو سر کن که ماه نو ز خود خود را برای مهر انور می کند خالی
4 هنر کی قابل خود را ز خود محروم می سازد که جای خویش در فولاد جوهر می کند خالی
5 تهی گردد ز جوش گریه امشب دیده از اشکم غمش این بحر را آخر اخگر می کند خالی
6 شرارت پیشه در افتادگی هم کار خود سازد که در هر جا فتد جای خود اخگر می کند خالی
7 به دل نبود به غیر از جان شیرین نغمه را جویا نی از بهر نوا خود را ز شکر می کند خالی