خوش آن رندی که مینا را از جویای تبریزی غزل 1048

1 خوش آن رندی که مینا را به ساغر می کند خالی دلی از غصهٔ چرخ ستمگر می کند خالی

2 نکویان بیشتر دارند پاس عزت هم را که زر در تاج شاهان جای گوهر می کند خالی

3 تهی از خویش راه جستجو سر کن که ماه نو ز خود خود را برای مهر انور می کند خالی

4 هنر کی قابل خود را ز خود محروم می سازد که جای خویش در فولاد جوهر می کند خالی

5 تهی گردد ز جوش گریه امشب دیده از اشکم غمش این بحر را آخر اخگر می کند خالی

6 شرارت پیشه در افتادگی هم کار خود سازد که در هر جا فتد جای خود اخگر می کند خالی

7 به دل نبود به غیر از جان شیرین نغمه را جویا نی از بهر نوا خود را ز شکر می کند خالی