دل ضعیف مرا در دو زلف از جهان ملک خاتون غزل 1150

1 دل ضعیف مرا در دو زلف خود جا کن نشیمنیش خدا را به زلف شیدا کن

2 طبیب گشت ملول از من ضعیف نحیف بیا و یک دمش از وصل خود مداوا کن

3 دلم به دست جفا دادی و نبخشودی به عذرهای گذشته یکی مدارا کن

4 در وصال ببستی ز روی ما ز چه روی چو حلقه سر به درت می زنیم در وا کن

5 مدار نور دریغ از دلم چو آئینه بیا و رخ به رخ دلبر مه آسا کن

6 شرابخانه امید دل خراب از غم ز دولت شب وصلت بیا و احیا کن

7 بیا که دور ز رویت جهان نمی بینم به ماه روی خودم هر دو دیده بینا کن