هزار حیف که از گلشن جهان آخر
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 هزار حیف که از گلشن جهان آخر چو گل به باد خزان رفت میرزامهدی
2 فروغ محفل آل رسول بود و دریغ که شمع‌سان ز میان رفت میرزامهدی
3 ز الفت تن خاکی ملول شد جانش به سوی عالم جان رفت میرزامهدی
4 هوای قصر جنان کرد از جهان خراب به آن خجسته مکان رفت میرزامهدی
5 به حیرتم چه شنید از فسانهٔ ایام که خوش به خواب گران رفت میرزامهدی
6 غرض چو جانب عشر تسرای خلدبرین ز بزم همنفسان رفت میرزامهدی
7 رقم زد از پی تاریخ رحلتش هاتف به بزمگاه جنان رفت میرزامهدی