هزار حیف که از از هاتف اصفهانی دیوان اشعار 44

1 هزار حیف که از گلشن جهان آخر چو گل به باد خزان رفت میرزامهدی

2 فروغ محفل آل رسول بود و دریغ که شمع‌سان ز میان رفت میرزامهدی

3 ز الفت تن خاکی ملول شد جانش به سوی عالم جان رفت میرزامهدی

4 هوای قصر جنان کرد از جهان خراب به آن خجسته مکان رفت میرزامهدی

5 به حیرتم چه شنید از فسانهٔ ایام که خوش به خواب گران رفت میرزامهدی

6 غرض چو جانب عشر تسرای خلدبرین ز بزم همنفسان رفت میرزامهدی

7 رقم زد از پی تاریخ رحلتش هاتف به بزمگاه جنان رفت میرزامهدی