صد حیف ایدل که از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 89

1 عشقی بتازه باز گریبان گرفته است آه این چه آتش است که در جان گرفته است

2 ایدل ز اضطراب زمانی فرو نشین دستم بزور دامن جانان گرفته است

1 ز هر در میروی مطلب مهیاست عجب بابیست این باب محبت

2 ز غرقاب جهان آسوده گردی اگر افتی به گرداب محبّت

1 خون شد دل پاره پارهٔ ما مردیم و نکرد چٰارهٔ ما

2 دادیم به کفر زلفش ایمان شاید که شود کفارهٔ ما