پسته دهن بسته زخندیدنت از آشفتهٔ شیرازی غزل 282

1 پسته دهن بسته زخندیدنت آینه حیران شده از دیدنت

2 خون بدل کبک دری میکنی آه از این طرز خرامیدنت

3 ساخته با بوی خوشت بلبلان چون نرسد دست بگلچیدنت

4 خواست بسنجد رخ تو با قمر عقل فرماند زسنجیدنت

5 قتل جهان بهر تو گر راحتست نیست کسی را سر رنجیدنت

6 خاطر مطبوع تو مشگل پسند کس چکند بهتر پسندیدنت

7 زاغ فزون شد بچمن عندلیب نیست بگل وقت سرائیدنت

8 نعل بر آتش چو نهد زلف تو غمزه بس از بهر گرائیدنت

9 چند زلیخا تو زنی لاف عشق نیست زیوسف سر پرسیدنت

10 زلف وی آشفته بدست رقیب ماند و بخود باید پیچیدنت

11 دامن حیدر بکف افتد اگر ‏ از همه بایست که ببریدنت