پیرانه سر هوای جوانی از آشفتهٔ شیرازی غزل 139

1 پیرانه سر هوای جوانی بسر مراست وزآن هوا هوای جوانی پسر مراست

2 یعقوب وش ببیت حزن چشم خونفشان در شاهراه مصر بیاد پسر مراست

3 گر آئیم بمهمان جانت بخوان نهم از خون دل بدست همین ما حضر مراست

4 ای ترک غمزه سینه مردم مکن هدف آخر نه دیده وقف بتیر نظر مراست

5 دلرا هوای گشت و گل و لاله زار نیست تا داغ عشق لاله رخان بر جگر مراست

6 از برق خانه سوی بهارم چه منت است زآه سحر بسینه و دل تا شرر مراست

7 مهر علیست میوه نخل مراد و بس از باغ روزگار همین یک ثمر مراست

8 آشفته زآفتاب قیامت مرا چه غم تا سایه شهنشه عالم بسر مراست