1 پیر بغدادی جنید نامدار آن انیس حضرت پرودگار

2 آنکه در فضل و کمال معنوی بی نظیری بود گر واقف شوی

3 گفت سی سالست تا گوید سخن از زبان من خدا دایم به من

4 هستی من نیست خود اندر میان از جنید اینجا نمی یابم نشان

5 نیست خلقان را از این معنی خبر ای دریغا دیدۀ صاحبنظر

6 غیرت حق چشمها بردوخته آرزویش هر دو کون افروخته

7 هر دو عالم غرق دریای وصال در فراقش گشته از غم پایمال

8 یار در آغوش و گوید یار کو دیده بگشا بعد از آن دیدار جو

9 یادم آمد قصه ماهی و آب شرح حال تست از روی صواب

10 غرق آب و آب جوید روز و شب وصل از هجران نداند ای عجب

11 آب می جویی ز جهل ای ناتمام غرق در آبی ز سر تا پا مدام

12 شادی از غم وانمیدانی چرا وصل را هجران همی خوانی چرا

13 دایۀ غیرت ترا در خواب کرد گر شدی بیدار وارستی ز درد

14 گر بدانی عین حکمت هاست این مشهد رندان بی پرواست این

15 علم این کم جو ز اوراق کتاب گر ز دل جویی بود عین صواب