1 پیر کعنان چمنی گوشه ی بیت الحزن است هر کجا بوی گلی باد رساند چمن است

2 هر که از بندگی خویش مرا باز خرد بنده ی اویم اگر زاهد و گر برهمن است

3 حد حسن تو به ادراک نشاید دانست این سخن نیز به اندازه ی ادراک من است

4 هر کسی را قدم ما نبود در ره عشق هر که در جامه ی ما بود گدای کفن است

5 عشق از آدم و حوا متولد شده است تازه بر خاسته این شعله آتش کهن است

6 صله شعر به عرفی شکر آرد طوطی خبرش نیست که او طوطی شکر شکن است