گلبرگ برد باد بهاران به از عرفی شیرازی رباعی 6

1 منزلگه دل‌ها همه کاشانهٔ عشق است هرجا که دلی گم شده در خانهٔ عشق است

2 ویرانهٔ جاوید بماند دل بی‌عشق آن دل شود آباد که ویرانهٔ عشق است

1 تا به کی معبچه ی می نوش و بیارا ایمان را تا به کی پیش بری لعمه ی شادروان را

2 این مزاری است که صد چون تو در و مدفون است که تو امروز بر و طرح کنی ایوان را

1 هزار حسن عبادت نه زشتی عمل است متاع من دل مجذوب و مستی ازل است

2 یکی است نقد حکیمان و حسن نادانان هر آن چه در کتب حکمت است در مثل است