مردم از تیر بلایت امتحانم می‌کنی
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 مردم از تیر بلایت امتحانم می‌کنی هر زمان بر ناوک جوری نشانم می‌کنی
2 من که هرگز مرغ امیدم نزد بال و پری با چه تقصیری برون از آشیانم می‌کنی
3 چون مرا بر درگه لطف نمودی آشنا پس چرا بر این در و آن در روانم می‌کنی
4 با همه بخشایش و احسان خود جانا چرا زیر بار منت خلق جهانم می‌کنی
5 از تجلی‌های نور طور دورم ساخته همنشین با شعله برق یمانم می‌کنی
6 گاه گویا گاه (صامت) گاه شیدا گاه رند گه گهی گریان و گاهی شادمانم می‌کنی
دیدگاه‌ها **