مردم دوستی از از ملک‌الشعرا بهار منظومه‌ 115

مردم دوستی از بنیک منشی (‌یعنی هواداری اصول‌) و خوب‌خیمی (‌یعنی خوش‌خویی‌) از خوب ایواژی (آراستگی‌) بتوان دانست‌. ,

قسمت اخیر را طور دیگر هم می‌توان معنی کرد: خوش‌اخلاقی مردم را از خوش‌سخنی و آهنگ گفتار (آواز)‌شان می‌توان دانست‌. ,

3 سر خوی‌ها، مردمان دوستی‌است نگر تا خداوند این خوی کیست

4 کسی کش منش ره به‌بنیاد داشت بن و بیخ کار جهان یاد داشت

5 جهان است پیشش یکی خانه‌ای نبیند در آن خانه بیگانه‌ای

6 همه مردمان بستگان ویند زن و مرد پیوستگان ویند

7 بجوید دلش مهر برنا و پیر که از مهر پیوند نبود گریز

8 به خوی خوش مردم و رازشان توان راه بردن از آوازشان