مردم ز عشق رویت از حکیم نزاری قهستانی غزل 1320

1 مردم ز عشق رویت رحمی کن ار توانی جان بخش مرده‌ای را زان آبِ زندگانی

2 از چشمه حیاتت گر قطره‌ای بنوشم ایمن شوم ز مردن چون خضر جاودانی

3 عیسی به معجزِ دم می‌کرد مرده زنده تو گر قیاس گیری در خاصیت همانی

4 تو مریم حیاتی گر معجزات خواهی صد مرده در زمانی از لب به جان رسانی

5 وصلت ز پای جانم بندی نمی‌گشاید یک ره بگیر دستم چندم به سر دوانی

6 شست جفا گشادی کردی نشانه گاهم به زین نشانه‌ای کن تا کی ز بی‌نشانی

7 هستم سگی ز کویت جز دامنت نگیرم از پیش اگر برانی وز پس اگر بخوانی

8 چون آستین ببوسد دستت برایِ بویت گر دامن از نزاری صد ره فرو فشانی