1 اهل قلم فراغت دنیا نمی‌کنند کاری که دست می‌کند اعضا نمی‌کنند

2 تیغ برهنه است کسی کز طمع برید آزادگان به خلق مدارا نمی‌کنند

3 بی‌آرزو شود دل بی‌آرزو نصیب این است دولتی که تمنّا نمی‌کنند

4 بر دامن رضاست سر خستگان عشق افتاده‌اند و تکیه به دنیا نمی‌کنند

5 گل نشکفد ز گلبن افسرده‌خاطران تا ابر دیده را چمن‌آرا نمی‌کنند

6 روی نگاه عجز ندارند عاشقان سر زیر تیغ آن مژه بالا نمی‌کنند

7 نقد است قسمت همه دل‌ها ز جور تو ارباب جود وعده به فردا نمی‌کنند

8 خاک مراد دیده‌وران است گرد غم این خاک را به کاسهٔ دنیا نمی‌کنند

9 بینا نمی‌شود دل شوریدگان حزین تا دیده را نقاب تماشا نمی‌کنند