1 قلم را بر تبت فزون دان ز تیغ بود گر چه کم زو بنیروی تن
2 قلم کار فرمای گر بایدت که باشی سر افراز هر انجمن
3 نبینی که از بهر وجه معاش بمحتاج اویند هر مرد و زن
4 فرا بیش یکمرد صاحب قلم بیایند صد پهلوان تیغ زن
1 ایدل غافل بدان کاحوال عالم هیچ نیست پیش زخم حادثات دهر مرهم هیچ نیست
2 چون ز شادی کس نیابد در همه روی زمین زیر طاق آسمان گوئی که جز غم هیچ نیست
1 دولت بود مساعد و اقبال و بخت یار آنرا که کرد بندگی شاه اختیار
2 آن شاه داد بخش که دوران دولتش آرد بمهرگان ستم عهد نو بهار
1 واجب بود از راه نیاز اهل زمن را در خواستن از حق بدعا شیخ حسن را
2 آنسایه یزدان که چو خورشید بیاراست رایش بصفا روی زمین را و زمن را