گشت از اندیشهٔ آن ترک ستم از جویای تبریزی غزل 22

1 گشت از اندیشهٔ آن ترک ستم مشرب ما همچو تبخال گره بر لب ما مطلب ما

2 سوز عشق از سر ما تا دم آخر نرود استخوانی شده چون شمع ز داغت تب ما

3 آرزوها همه در پردهٔ دل پنهان ماند حرف مطلب نشنیده است کسی از لب ما

4 کوکب طالع ما در دل شب روشن گشت ‏ صبح نوروز شد از فیض وصالت شب ما

5 چشم بد دور از آن آتش رخسار که دوش سوخت جویا چو سپند از غم او کوکب ما