1 گشت دیگر پای تمکینم سبک در راه او صبر بی لنگر شد از شوق تحمل گاه او

2 داد شاه غیرتم تشریف استغنا ولی راست برقدم نیامد خلعت کوتاه او

3 شوق او را خفت تمکین من در خاطر است من گرانی چون کنم برعکس خاطرخواه او

4 دل به حکم خویش می‌باشد چو غالب شد هوس گرچه عمری اورعیت بود و غیرت شاه او

5 شد به چشمم باز شیرین خوش، خوش آن زهر عتاب کز دم ابرو چکاند حاجب درگاه او

6 دل ز پابوس سگش گر مهر ننهادی به لب گوش بگرفتی جهانی از سفیر آه او

7 محتشم زود از ره رنجش بدانش پا کشید ور نه غیرت کنده بود از کین درین ره چاه او