صبر می باید دلا در کارها از جهان ملک خاتون غزل 48

1 صبر می باید دلا در کارها با تو گفتم این حکایت بارها

2 در ره عشق و بیابان فراق صبر می باید تو را خروارها

3 بس گنه دارم ز کردارم مپرس شرمسارم نیک از آن کردارها

4 چون نچیدم یک گل از بستان وصل در دل و جانم شکست آن خارها

5 بود پندارم که پیوندم به وصل نیست حاصل هیچ ازین پندارها

6 در درون ما چرا افروختی از فروغ مهر خود این نارها

7 از دو چشم سرخوش و آشوب زلف در جهان انگیخته بازارها

8 چشم سرمستت جهان در خود گرفت در دل من هست ازو آزارها

9 یاریی باید مرا از لطف تو چون نیاری برنیاید کارها