صبوری در غم جانان که از جهان ملک خاتون غزل 436

1 صبوری در غم جانان که دارد دوای درد بی درمان که دارد

2 مرا گفتید بی سامانی از عشق به عشق تو سرو سامان که دارد

3 به جان آمد دلم در بند هجران چنین مشکل بگو آسان که دارد

4 طبیب من تویی آخر نگویی که درد دل ز تو پنهان که دارد

5 مفرما صبرم از روی دلارام صبوری از رخ جانان که دارد

6 خیالت نور هر دو دیده ماست بگو تا این چنین مهمان که دارد

7 همه کس را بود مهر تو در دل بجز من مهر تو در جان که دارد

8 جهانی در غمت بس ناشکیبند از این پس طاقت هجران که دارد

9 به عید روی تو جان جهان را فدا کردم چنین قربان که دارد