شور عجبی در چمن از بلبل از سلیم تهرانی غزل 314

1 شور عجبی در چمن از بلبل صبح است از دست منه جام که فصل گل صبح است

2 از زلف شبم پنجه ی مژگان چه گشاید این شانه سزاوار خم کاکل صبح است

3 از بس که طراوت چکد از حسن تو، گویی رخسار تو شبنم زده همچون گل صبح است

4 نومیدی من می کشد آخر به امیدی زلف شبم از سلسله ی سنبل صبح است

5 درمان دماغ و دل مخمور سلیم است آن نشأه ی فیضی که به جام مل صبح است